พ่อ... คำสั้นๆเรียกง่ายๆ แต่ความหมา่ยมากมาย ท่านคือคนที่คอยเลี้ยงดู เอาใจใส่ ดูแลเรา ป้อนข้าวป้อนน้ำ สำหรับท่าน เราก็เปรียบเสมือนนางฟ้าตัวน้อยๆ หรือเด็กตัวเล็กๆ ที่คอยวิ่งเล่นซน ให้ท่านคอยดูแล ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานกี่ปี หรือเราจะโตขึ้นแค่ไหน ในสายตาของท่านเราก็ยัง เป็นเด็กตัวเล็กๆที่ท่านรัก เหมือนเดิมเสมอ
ถึงจะไม่มีเวลาอยูกับพ่อมากนัก เพราะพ่อของฉันรับราชการ ต้องออกต่างจังหวัดบ่อยๆมีบ้างบางครั้ง ที่ฉันจะน้อยใจพ่อ ที่พ่อไม่มีเวลา แต่ฉันก็เข้าใจเพราะที่พ่อต้องทำงานหนัก ก็เพื่อฉัน เพื่อที่ฉันจะได้มีชีวิตที่ดี ได้เรียนหนังสือ เพราะฉะนั้น เวลาของนั้นกับพ่อ จึงเป็นสิ่งที่มีค่ามาก สำหรับฉัน พ่อคือต้นแบบ พ่อเกิดมาแม้ไม่ได้รวยเหมือนใคร พ่อให้ควา่มสำคัญกับเรื่องเรียนมาก ฉันตั้งความฝันไว้ว่า จะทำอาชีพที่พ่ออยากจะให้ทำ ไม่อยากทำให้พ่อเสียใจ เพราะฉันรักพ่อมาก ฉันจึงลงเรียนพิเศษ พยายามทำงานส่งครูให้ทันตามกำหนด ทำเกรดให้ดี แต่เมื่อฉันทำได้ไม่ดี พ่อก็ไม่ว่าหรือดุด่าฉัน พ่อให้กำลังใจและบอกฉันว่า " ไม่เป็นไรลูก ครั้งหน้าเอาใหม่ พยามเข้า" เหมือนอย่างเช่นทุกครั้ง ที่ฉันจะมีพ่อคอยพยุงเวลาที่ฉันท้อ
ถึงแม้บางครั้ง ท่าทางที่แสดงออก จะไม่ได้แสดงถึงคำว่า 'รัก' แต่ฉันอยากให้พ่อทราบไว้ว่า พ่อคือทุกอย่างของฉัน ความสุขของพ่อคือความสุขของฉัน ไม่ว่าฉันจะเหนื่อยหรือท้อเท่าไร ฉันก็จะพยายามสู้ต่อไป เพราะฉันรู้ว่าฉันจะมีพ่ออยู่เคียงข้างฉัน ฉันอยากจะบอกให้พ่อรู้แค่เพียงว่า 'หนูรักพ่อมากนะคะ"
